‘Het is helemaal feest als Rens mag blijven eten’

Edward Heistek werkte al 29 jaar bij hetzelfde bedrijf, maar had het al een tijdje niet meer naar zijn zin. Hij overwoog een baan in de zorg, maar kreeg bij sollicitaties keer op keer te horen dat hij ervaring miste. Zijn vrouw spoorde hem daarom aan tot vrijwilligerswerk bij Handjehelpen. En van het een kwam het ander: binnenkort start hij met een nieuwe baan in de dagopvang van Kindertraining Nederland.

Rens (11) komt met ‘Maatje’, zoals hij Edward altijd enthousiast noemt, aangefietst op de tandem. Van links, naar rechts, en oeps… Tegen een paaltje aan! Rens vindt het prachtig en geniet zichtbaar. Het is ‘hun’ middag. Op woensdag haalt Edward Heistek (54) Rens op en gaan ze iets leuks doen. Bij goed weer gaan ze erop uit met de tandem. “Naar de kinderboerderij, het strandje bij Vianen, het centrum in van IJsselstein of naar een kindervoorstelling in het theater zoals Pieter Konijn of Buurman en Buurman. Heel af en toe gaan we een hele dag weg, naar een pretpark bijvoorbeeld. En het is helemaal feest als ik Rens uitnodig om te blijven eten. Hij is dol op soep, pizza, patat met een hele grote kip en, jawel, McDonalds.” 

Niks moet

Maar niks moet. “Als ik met Rens op pad ga, denk ik weleens, wat gaan we doen? Maar het komt altijd vanzelf goed. Soms stranden we tijdens het fietsen in een speeltuintje, weiland of op een bankje in het bos. Dan gaan we zitten en chippies eten. Dat ik aanwezig ben en we samen iets ondernemen, is al genoeg,” zegt Edward. “Ik kan er zo van genieten als ik zie dat hij plezier heeft. Weet je, ik ben gewoon gek op ‘m!”

Edward: “Het geeft ontzettend veel voldoening als je ziet dat een ander plezier heeft.”

Moeder Kristel is blij met de bezoekjes van Edward. “Het geeft ons een voldaan gevoel dat Rens lekker buiten is geweest en niet de hele middag voor de tv heeft gezeten, want dat doet hij het liefste. En ik heb even de handen vrij voor m’n dochter van 8 jaar. Wij gaan dan naar de bibliotheek of de stad in om een cadeautje te kopen voor een klasgenootje.”

Andere baan

Edward werkte al 29 jaar als fraudeanalist bij hetzelfde bedrijf. Hij had het er niet meer naar zijn zin. “Toen ben ik om me heen gaan kijken, de zorg leek me wel wat. Maar tijdens sollicitaties kreeg ik keer op keer te horen dat ik geen ervaring had. Mijn vrouw zei, als je iets met mensen wilt, is vrijwilligerswerk dan wat voor je? Ik hoorde van Handjehelpen en schreef me in. Toen ik de oproep van Rens zag, wist ik het gelijk: dit is wat ik wil!”

Gelijk een klik

April 2021, het is coronatijd. Rens ouders vragen of Edward een brief wil schrijven om zichzelf voor te stellen. Het was een hele leuke brief, en dus vond 2 weken later een kennismaking plaats. Moeder Kristel: “Rens had er veel zin in. Nadat we hem hadden verteld over onze inschrijving bij Handjehelpen, vroeg hij elke week of er al een maatje voor hem was gevonden. Hij had gelijk een klik met Edward. Wij vonden het wel heel spannend om onze zoon uit handen te geven. Rens is 11 jaar en heeft het syndroom van Down, hij functioneert als een 2 a 3-jarige en kan niet met leeftijdsgenootjes spelen. We wisten dat een maatje het leven van Rens leuker zou maken. Loslaten moet je leren, we zijn op ons gevoel afgegaan. En dat heeft goed uitgepakt!” 

Edward: “Rens is heel vrolijk bij mij. In begin wilde hij niet mee en zei ‘ga weg’. Maar nu? Als we eenmaal de hoek om zijn is het altijd lachen gieren brullen.”

Nieuwe baan

Door de wekelijkse bezoekjes aan Rens weet Edward het zeker: hij wil in de zorg gaan werken. In de tussentijd gaat het met Rens op school niet zo lekker. Zijn ouders besluiten dat hij fulltime naar de dagbesteding van Kindertraining Nederland mag, daar zit hij beter op z’n plek. De woensdagmiddag blijft voor zijn maatje. Kristel: “Ik moet hem er apart voor ophalen maar gun hem dat, hij vindt het zo leuk!” Kristel gooit bij de dagbesteding een balletje op en vraagt of ze nog mensen nodig hebben. Een week later wordt Edward gebeld door de eigenaar. “Na een kennismaking en dagje meelopen boden ze me een baan aan. Ik hoefde er niet lang over na te denken en start daar volgende maand.”

Geen maatje meer

Door de nieuwe fulltime baan stoppen de wekelijkse bezoekjes aan Rens. “Het komt door mij he… Dat Edward nu moet stoppen,” zegt moeder Kristel. “Edward wilde door het vrijwilligerswerk ervaring opdoen en zo ook onderzoeken of het werk echt iets voor hem zou zijn. Rens kon zijn idee om in de zorg te gaan werken dus maken of kraken, niet elk kind met Down is hetzelfde. En Rens is niet altijd de makkelijkste. Hij heeft echt aansporing nodig om wat te gaan doen en kan fysiek worden als hem iets niet zint. Maar ze hebben een leuke klik, Rens kijkt uit naar de bezoekjes en komt altijd blij terug. We gunnen Edward zijn nieuwe baan heel erg!” 

Geduld en voldoening

Edward was er eerst huiverig voor dat hij voor het doen van vrijwilligerswerk een vrije dag moest opofferen. “Maar het contact met Rens heeft me zoveel voldoening gegeven. Ik doe andere dingen dan normaal en dat heeft echt mijn leven verrijkt. Dat is denk ik het allerbelangrijkste. Dus tegen al die mensen die twijfelen wil ik zeggen: probeer het gewoon, ook al ben je beperkt in je tijd.”

De wekelijkse bezoekjes aan Rens stoppen dus binnenkort. “Maar vanaf komende maand zie ik hem 5 dagen in de week in plaats van 3 uurtjes. Het is leuk dat er zoiets moois uit voortgekomen is. Door Rens heb ik mezelf beter leren kennen en ben ik geduldiger geworden. Hij heeft mij kennis laten maken met zijn wereld en ik heb geleerd dat het niet uitmaakt hoe lang iets duurt. Hoewel,” voegt Edward eraan toe, “ik heb wel echt te lang getwijfeld over het veranderen van baan. Ik liet mijn verstand spreken. Door Rens ben ik mijn hart gaan volgen.”

Gepubliceerd op de website van Handjehelpen, september 2022